Wie is wie

Met de oprichting van de Egied Van Broeckhovenschool bieden we een antwoord op de maatschappelijke uitdagingen in Brussel en sluiten we geheel aan bij het gedachtengoed van gewezen jezuïet, priester en arbeider, Egied Van Broeckhoven.

Egied Van Broeckhoven (1933-1967) was een Belgische jezuïet die van 1965 tot aan zijn dood in 1967 als priester-arbeider werkte in Kuregem. Het dagboek dat hij bijhield werd in 1970 uitgegeven en is vertaald in negen talen. ‘Dagboek van de vriendschap’ is vandaag voor velen nog brandend actueel en een bron van inspiratie.

De vriendschap staat voor Egied centraal in zijn leven. Zijn dagboek heet dan ook niet zomaar ‘Dagboek van de vriendschap’. Egied was een man die gedreven was door sociale rechtvaardigheid en midden onder de mensen wou staan en leven. Daarnaast was hij ook een mysticus. Zijn roeping was, zoals hij schrijft, om aan de mensen de mystieke diepte van de vriendschap te leren.

Egied beantwoordde echter helemaal niet aan het beeld van de typische mysticus. Hij was een realist, had veel gevoel voor humor en was zeer joviaal in de omgang. Hij was erg begaan met de mens in nood.

Voor vele jezuïeten waren priester-arbeiders echter geen evidentie, zij werden verondersteld aan de slag te gaan op colleges en in het retraitewerk. Sociaal werk behoorde voor velen niet tot de taken van jezuïeten. In 1965 nam hij samen met twee collega’s zijn intrek in Kuregem en ging hij als arbeider aan de slag. Hij werkte in twee jaar tijd in vier fabrieken. De veiligheid liet overal te wensen over. Egied spreekt hier aan het einde van zijn dagboek een aantal keer over. Korte tijd later sloeg het noodlot helaas toe en kostte een arbeidsongeval hem het leven.

Egied wou in de arme buurt in de grootstad gaan leven. De migrantenwereld was voor hem een ontdekking. De buurt was ontzettend levendig. Er ontstonden heel wat mooie vriendschappen, waarover hij in zijn dagboek getuigt. Hij benaderde de mensen met veel openheid en respect voor hun eigenheid en dat voelden ze aan. Hij wou vooral mensen samenbrengen. Het christendom was voor hem niet de enige weg naar God, wat destijds zeker geen alledaagse opvatting was. Hij streefde naar eenheid, samenwerking en onderling begrip tussen de diverse religieuze groepen. Daarbij stelde hij zich de vraag wat de verschillende godsdiensten van elkaar konden leren.